De biologisch afbreekbare batterij

De verwachting is dat het aantal data verzendende microprocessoren, bijvoorbeeld in de verpakkings- en transportlogistiek, de komende jaren sterk zal toenemen. Al die mini-apparaten hebben energie nodig, meestal van batterijen, en daaraan kleven milieubezwaren. Onderzoekers van het Zwitserse EMPA hebben nu een biologisch afbreekbare minicondensator ontwikkeld die dat probleem kan oplossen. Het bestaat uit onschuldige materialen als koolstof, cellulose, glycerine en keukenzout. Verder gebruikten ze een conventionele, aangepaste, commercieel verkrijgbare 3D-printer. De echte innovatie zit dan ook niet zozeer in het apparaat, maar in het recept voor de gelatineuze inkt die de printer op een oppervlak kan printen. Dat mengsel bestaat uit cellulose-nanovezels en cellulose-nanokristallen, plus koolstof in de vorm van carbon black, grafiet en actieve kool. Om alles vloeibaar te maken, gebruiken de onderzoekers glycerine, water, twee verschillende soorten alcohol en een snufje keukenzout voor de geleidbaarheid.

Het resultaat was een soort minicondensator die urenlang elektriciteit kan opslaan en inmiddels in staat is om een kleine digitale klok van stroom te voorzien. Aan het einde van de levensduur is de batterij eenvoudig composteerbaar.

Meer in Innovatieve materialen 2021 nummer 3